για πέντε μέρες μεταξύ "χάους και "σωτηρίας".
αν και δε θα μάθουμε ποτέ αν αυτά τα δύο διαφέρουν..
Για πέντε ημέρες ζούμε μια φαρσοκωμωδία. Ο πολιτικός μας κόσμος είναι σκλάβος, φτωχοζωεί και κυριαρχείται από τους οργισμένους ανέμους της αμετροέπειας και της βλακείας. Είναι επιρρεπής προς κάθε φτηνή συνδιαλλαγή και προς κάθε βρωμιά. Το περιβάλλον στο οποίο ζεί και κινείται είναι τα φυσικά πλαίσια της ασέβειας, της πονηριάς, της ηθικής ασυδοσίας.
Πολλοί από τους ανθρώπους του είναι κοινωνικά κατακάθια, παράσιτα, περιτρίμματα άξια και το καλό και για το κακό, και ιδιαίτερα για το κακό. Στερούνται την στοιχειώδη ικμάδα προς παραγωγή πολιτικής και πραγματικής ιστορίας.Αρπαξαν την καρέκλα υποσχόμενοι στους πάντες τα πάντα. 36+1 ολόκληρα χρόνια αυτοί οι άνθρωποι και η ετικετταρισμένη γενιά τους, “γενιά πολυτεχνείου ΑΕ”, διαβουκόλησαν τους Έλληνες στο όνομα μιάς δημοκρατίας που ποτέ δεν πίστεψαν και τους παρέδωσαν σε μία πολιτική ανθυποκουλτούρα συλλεγμένη από λεξικά και τοποθετημένη δίκην προβολής θησαυρού που διέβρωσε τα πάντα. Έφεραν την χώρα στην σημερινή της κατάσταση και σήμερα αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους, και να εξαφανιστούν από τα κοινά, καυγαδίζουν σαν φτηνές πόρνες την στιγμή που ο κόσμος ζει τον εφιάλτη της καθημερινότητας. Ο κόσμος τους πεθαίνει.
απέναντι στον κόσμου τους, τον κόσμο ψεύτικης σωτηρίας και επικείμενου χάους
προτάσσουμε τον δικό μας κόσμος, τον κόσμο των αυτόνομων
τον κόσμο της αγάπης, του έρωτα, της αλληλεγγύης.
